Dzisiaj Środa Filozoficzna i kolejny wpis.

Mój filozoficzny tekst o Albercie Camusie zbliża się powoli ku końcowi. Za motto tej pracy przyjęłam słowa Camusa z Dżumy – ‘Człowiek bardziej zasługuje na podziw niż na pogardę’. Tego podziwu szukam w pozostawionych nam przez niego słowach. Jego najprostszym i najkrótszym przekazem dla nas jest – człowiek ma tylko jeden obowiązek – kochać!

Tutaj tylko mały wybrany fragment z tego tekstu:

Po gruntownym przestudiowaniu tekstów Camusa i o Camusie odczuwam, jak bardzo jest nam dzisiaj potrzebny w zrozumieniu absurdu życia i zbuntowaniu się przeciw wyborowi zła przez człowieka. Camus zgodny jest z uwielbianą przez niego i też przeze mnie Simone Weil w twierdzeniu, że człowiek zaczyna degenerować się w istocie swojego człowieczeństwa, kiedy daje sobie prawo do czynienia zła. Bardzo potrzebny jest nam bunt przeciwko złu i wyrażanie podziwu oraz doświadczanie zachwytu. Wdzięczna mu jestem za to, jak to potwierdza Grzegorczyk, że był kochankiem prawdy – „Zacznij od szukania tego, co prawdziwe w każdym człowieku”. Jego filozofia absurdu i zarazem moralności czyni go moralistą absurdu. Przywraca nam wiarę w człowieka, zachęca do podziwu i zachwytu wykluczając zarazem tak modny wśród egzystencjalistów nihilizm. Camus podziwiał ludzi i cały sobą kochał życie jako najwyższą daną człowiekowi wartość. Mówił też o tym, żeby żyć nade wszystko, bo żyć to znaczy być szczęśliwym. I w końcu wdzięczna jestem mu za potwierdzenie, że bez miłości wszystko jest martwe.