‚Filozofia terapią? – zdecydowanie TAK!’ – część 16 – terapia filozoficzna, to przyjemność spotkania z mądrością i z nią mierzenia się z problemami.

W odróżnieniu do innych form leczenia, terapia filozoficzna jest mocno indywidualistyczna. Nie ma tu lekarza i pacjenta. Nie ma też jednej wspólnej dla wszystkich metody. Każdy, kto podda się terapii filozoficznej, musi wypracować dla siebie własną metodę. Literatura filozoficzna, filozof nauczyciel, czy po prostu drugi człowiek zapoznany z filozofią może nam tylko wskazać drogę do takiego ćwiczenia filozoficznego, ćwiczenia duchowego, które będzie dla nas terapią filozoficzną prowadzącą do zmian w życiu i takiego bycia, które pozwoli nam poprawić sobie jakość naszego życia, by poczuć się szczęśliwymi. Całą pracę nad sobą, jak uczy nas Sokrates, musimy wykonać sami. To jest podstawowa i najważniejsza cecha terapii filozoficznej, bo tylko człowiek sam może najlepiej poznać samego siebie i być samoświadomym siebie. Celem terapii filozoficznej jest dogłębne zrozumienie samego siebie, które pozwala jednostce dobrze czuć się samej ze sobą, a skutkiem powinno być odczucie szczęścia. Właściwy człowiekowi sposób bycia w świecie obejmuje ideę szczęścia.