Terapi Filozoficzna dr Urszuli Wolskiej – Pragnienie kojącej dusze ciszy…

Kontemplacja, medytacja, modlitwa i cisza powinna towarzyszyć nam w każdej chwili naszej codziennej egzystencji ubogacając naszego ducha, uzdrawiając ciało i uczynić to życie piękniejszym! Trzeba tylko tego chcieć i praktykować, czyli wykonywać te ćwiczenia duchowe zawsze i wszędzie. Tomasz Merton pisze do nas: „Naucz się medytować na kartce papieru. Rysowanie i pisanie to formy medytacji. Naucz się kontemplować dzieła sztuki. Naucz się modlić na ulicach miast albo wsi. Umiej medytować nie tylko z książką w ręku, ale czekając na autobus albo jadąc pociągiem”[1].

Kontemplując, medytując, modląc się i zatrzymując się w kojącej ciszy cały czas szukamy i poznajemy siebie, swojego sensu istnienia w świecie i miłości. W końcu znajdujemy siebie i czujemy się wszędzie ze wszystkimi u siebie, co skutkuje powrotem do siebie, do wewnętrznego spokoju i odczuwania prawdziwej radości istnienia.

Ludzie, którzy kontemplują medytują, modlą się i delektują się ciszą są szczęśliwsi, dłużej żyją i lepiej pokonują wszelkie trudy życia. Dotyczy to również skuteczności w każdej terapii. Wszystkim chodzi o dobre, pełne i spełnione życie z doświadczeniem bezgranicznej radości istnienia, które możemy potwierdzić w chwili śmierci. Ludwig Wittgenstein zostawił nam taką radę – „Żyj tak, abyś mógł szczęśliwie umrzeć”[2] a umierając prosił, by przekazać przyjaciołom – „Powiedz im, że miałem szczęśliwe życie”[3], a umierająca kobieta po długiej chorobie na raka powiedziała „ A jednak wszystko ma sens”[4]. Oprócz coraz bogatszej łatwo dostępnej literatury na ten temat potwierdzam to doświadczeniem własnym i w prowadzonej już od ponad 10 lat praktyki terapeutycznej. Terapia filozoficzna jest bardzo skuteczna, ale żeby się przekonać, trzeba tego doświadczyć. Nieustannie zachęcam do umiłowania mądrości…

[1] T. Merton, Nowy posiew kontemplacji, tłum. L. Zielińska, Bydgoszcz 1988, s. 211.

[2] I. Ziemiński, Śmierć, nieśmiertelność, sens życia. Egzystencjalny wymiar filozofii Ludwiga Wittgensteina, Kraków 2006, s. 24

[3] M. Malcolm, Ludwig Wittgenstein. Wspomnienie,  tłum. M. Szczubiałek, Warszawa 2000, s. 31.

[4] J. B. Lotz Si, Wprowadzenie w medytację, tłum. J .Zychowicz, Kraków 1983, s. 195.