Akceptacja życia w sobie, siebie, swojego zaistnienia i istnienia jest pierwszym aktem prowadzącym do trwania tego istnienia, do harmonii ze sobą, a potem ze współistniejącymi i otaczającym światem.
Środa Filozoficzna i prezentacja 7 tematu z ostatniego 4 tomu ‚Terapii Filozoficznej’ – Powiedzmy życiu i światu TAK! – terapeutyczny sens afirmacji w wybranych filozofiach.
W siódmym temacie prześledzimy ujęcia afirmacji w taoizmie, konfucjanizmie, w filozofii buddyjskiej, u stoików, u Epikura, Spinozy i też w kulturze chrześcijańskiej. W tekście tym ukazuję, że terapeutyczny sens afirmacji w tych ujęciach jest bezsprzeczny. Świadomość tego, że jesteśmy i istnieje otaczający nas świat, nie oznacza, że automatycznie przyjmujemy ten fakt za dobro. Źródłem afirmacji zawsze będzie podjęta decyzja, że życie i świat mają dla nas wartość, którą chcemy cenić i chronić. Negacją afirmującego podejścia do życia jest pesymizm, który trzeba przezwyciężyć, by nie narażać swojego życia na bezsens, czy wręcz niebyt. Skrajny pesymizm często prowadzi do samobójstwa i to we wszystkich kulturach. Świadoma samoafirmacja i afirmacja świata, w którym przyszło nam żyć odkrywa sens zaistnienia i istnienia oraz pozwala nam na pokonanie wszelkich trudności życiowych. Polski filozof Henryk Elzenberg pisał o „cnocie miłości do życia”, o „dramatycznej wspaniałości życia”, o potrzebie oddania światu sprawiedliwości przez dostrzeżenie w nim tego, co wartościowe. Akt afirmacji istnienia jest aktem duchowym i wymaga dużego trudu, wielkiej pokory wobec siebie i świata oraz nieustannych ćwiczeń duchowych. Filozofia jest takim ćwiczeniem duchowym, które prowadzi do swoistej terapii i przemiany w życiu – metanoi.