„Terapeutyczne aspekty filozofii Sokratesa i Epikura” – Wyraźnie pobrzmiewają tu echa filozofii naszych starożytnych mędrców.
Terapeutyczne aspekty filozofii wybranych filozofów Sokratesa i Epikura proponujemy potraktować, jako piękny początek do filozofowania, do duchowej kontemplacji, do rozmyślania nad swoim życiem i do poszukiwania na terenie filozofii punktu wyjścia do własnej terapii filozoficznej. Taka terapia zawsze będzie aktualna, jak długo człowiek będzie zmagał się ze swoim istnieniem.
Zacytuję piękny tekst Friedmana mówiący o tym, że współczesny człowiek powinien żyć jak filozof: „Wzlatywać” codziennie! Choćby na chwilę, która może być krótka, byle była intensywna. Codzienne „ćwiczenia duchowe” – samemu albo w towarzystwie człowieka, który też chce się doskonalić. Ćwiczenia duchowe. Wyjść poza trwanie. Starać się wyzbyć własnych namiętności, próżności, żądzy rozgłosu wokół swego mienia, (która od czasu do czasu chwyta jak chroniczna choroba). Porzucić obmowę. Wyzbyć się litości i nienawiści. Kochać wszystkich ludzi wolnych. Unieśmiertelnić się, przekraczając samego siebie. Taka praca nad sobą jest konieczna, ta ambicja – słuszna”.
Refleksja nad filozofią Sokratesa i Epikura uświadamia nam potrzebę powrotu do filozofii starożytnej i wskrzeszenia filozofa, który swoimi wyborami życiowymi, swoim sposobem bycia potwierdza swoje filozofowanie i w zgodzie z tym prowadzi swoje życie filozoficzne. Powtórzmy tu jeszcze raz radę epikurejską: Mędrzec żyje w ukryciu, z dala od zgiełku i burz publicznego życia, w gronie oddanych przyjaciół, którzy w umiłowaniu mądrości, w filozofii znajduje drogę do radosnego i szczęśliwego życia.