Z wielką radością dzielę się z Wami tym, że kontynuacyjnie zostałam zaproszona do Komorowa, by już jutro 3.09.20 o g. 19, wygłosić wykład i potem z zaproszonymi gości wspólnie poczynić refleksje na temat:
Powiedzmy życiu i światu TAK!
Terapeutyczny sens afirmacji w wybranych filozofiach.
Krótki fragment z tego tekstu, który ukaże się w druku jeszcze w tym roku w 4 tomie ‚Terapii Filozoficznej’:
Motto – Bez afirmacji, zgody na świat i na siebie życie wydaje się być bez sensu, pozostaje tylko rozpacz i pustka, a za nią upadek prosto w niebyt.
Afirmacja, z języka łacińskiego affirmatio, co znaczy potwierdzenie, jest w kontrze z negacją, z łacińskiego języka negatio, co znaczy odrzucenie. Mówienie życiu i światu Tak!, to świadomie podjęta decyzja o przyjęciu zgody na życie, na istnienie wszystkiego, co zaistniało, o postawę afirmującą bez warunków i roszczeń, ale też postawę, która przeciwstawia się niezgodzie na zaistnienie i trwaniu w istnieniu, a przede wszystkim przeciwstawia się wszelkim formom nienawiści i zła czynionego przez człowieka oraz wszystkiego, co do tego zła prowadzi.
Dlaczego afirmacja jest tak ważna dla codziennej egzystencji człowieka? Bo człowiek chce doświadczać radości istnienia i szczęścia, o którym tak prosto i zarazem pięknie pisał Władysław Tatarkiewicz – „ szczęście to „pełne i trwałe zadowolenie z życia wziętego w całości” . Odczucie sensu istnienia jest związanie z odczuciem całego życia, jako dobre, jako szczęśliwe, a to trudno sobie nawet wyobrazić bez bezwarunkowej afirmacji istnienia siebie, życia i świata.
Akt afirmacji istnienia jest aktem duchowym i wymaga dużego trudu, wielkiej pokory wobec siebie i świata oraz nieustannych ćwiczeń duchowych. Filozofia jest takim ćwiczeniem duchowym , które prowadzi do swoistej terapii.
Filozofia afirmacji zdecydowanie przezwycięża i neguje pesymizm. Wskazuje na to, że życie ma sens i może być źródłem radości istnienia. Afirmacja siebie i świata może być wyrażona poprzez :
1. Kontemplację istnienia świata – w filozofii taoizmu, stoicyzmu, epikureizmu, spinozyzmu, buddyjskiej i chrześcijańskiej.
2. Rozwijanie postawy życzliwości – w filozofii taoizmu, stoicyzmu, epikureizmu, spinozyzmu, buddyjskiej i chrześcijańskiej.
3. Zrozumienie, eliminowanie i przezwyciężanie negatywnych emocji i postaw wobec świata i życia – w filozofii stoicyzmu, epikureizmu, spinozyzmu, buddyjskiej i chrześcijańskiej.
4. Przejawiającą się w działaniu miłość do świata, życia i ludzi – w filozofii taoizmu, stoicyzmu, spinozyzmu, buddyjskiej i chrześcijańskiej.
5. Rozwijanie współczucia i radości ze szczęścia innych – w filozofii buddyjskiej i chrześcijańskiej.