Urodziłam się  2 sierpnia 1952 roku na kaszubskiej wsi Lisie Jamy, jako drugie dziecko po Kazimierzu i przed Mieczysławem i Andrzejem ojca Franciszka Wolskiego, pracownika cegielni i matki Moniki Wolskiej z domu Bobrowskiej, pracownicy kolejowej. Do szkoły podstawowej uczęszczałam już w Mojuszu, gdzie w 1955 roku w tragicznym wypadku zginął ojciec. W tym nieszczęściu spotkało mnie wielkie szczęście, bo z Leszczynek przyszedł na ostanie 9 lat swojego życia pomagać matce w wychowaniu czwórki dzieci, jej ojciec Ignacy Bobrowski, który stał się dla mnie wielkim mentorem, mędrcem, napełniony prawdziwą głęboką mądrością życiową, a przede wszystkim bardzo kochającym ludzi człowiekiem i dziadkiem, co będzie miało wpływ na całe moje życie i głównie przyczyniło się do poświecenia swojego życia na wydobywanie filozoficznej mądrości praktycznej, by się nią w każdej formie dzielić. Kolejnym szczęściem było spotkanie w szkole podstawowej nauczyciela Radomskiego, który miał bardzo dużą prywatną bibliotekę i też kierownika szkoły Węsierskiego, który kiedy zorientował się, że ta dziwna uczennica przeczytała wszystkie książki Radomskiego i też te z biblioteki szkolnej, zaczął jej co tydzień przywozić książki z biblioteki miejskiej i powiatowej z Kartuz.  Po ukończeniu Technikum Rachunkowości Rolnej w Lęborku studiowałam ekonomię na UMK w Toruniu, produkcję filmową w PWSFTViT w Łodzi, nauki teatralne, telewizyjne i filmowe w Instytucie Telewizyjnym, Filmowym i Teatralnym na Uniwersytecie Wiedeńskim, podyplomową psychologię na UW w Warszawie i filozofię na UKSW w Warszawie. Całe życie   uczy się też języków obcych, co pomaga jej w zdobywaniu wiedzy w szerszym obszarze kultury. Biegle zna język kaszubski, polski, angielski i niemiecki. Dobrze rosyjski. Słabo łacinę, francuski, hiszpański, włoski i pozostałe słowiańskie.

Po szkole filmowej w Łodzi przeprowadza się w 1977 roku do Warszawy, tu założyłam rodzinę z artystą malarzem Mieczysławem Knutem i rodzą nam się dzieci, w 1980 Anemona Knut, a w 1985 roku Tycjan Knut. Wnuki bliźniaki Franciszek Daniel Hunt i Hugo Richard Hunt rodzą się w 2016 roku, a Theodor Jerome Benjamin Hunt w 2017 roku.

Podejmując bardzo poważnie wszystkie obowiązki życiowe i zawodowe, pracuję prawie przez 30 lat przy różnych produkcjach filmowych, też w telewizji, w reklamie i marketingu, Przez ten cały czas staram się nie gasić ducha i uprawiać go przez kulturę, czytając, ucząc się, kontemplując też muzykę i sztukę, by w końcu poważnie zając się studiami filozoficznymi w celu przygotowania się do dalszego poszukiwania filozoficznej mądrości i dzielenia się z nią z tymi, którzy tego zapragną. Temu poświęca resztę swojego życia. Filozofia zawsze była w obszarze moich zainteresowań, ale dopiero po ukończeniu zawodowego życia filmowego, stała się pasją na resztę życia. Poważne życie filozoficzne zaczęło się studiowaniem  filozofii na UKSW w Warszawie. Studia magisterskie z filozofii kończę dyplomem w 2009 roku broniąc pracy pod tytułem „Terapeutyczne aspekty Filozofii Sokratesa i Epikura”, a w 2015 roku kończę studia doktoranckie broniąc pracy doktorskiej pod tytułem „Wizja człowieka ponowoczesnego a tomistyczna teoria osoby”. Obie pozycje zostały opublikowane. Ta ostatnia pod zmienionym tytułem „Człowiek – rzecz czy osoba? – filozoficzne ujęcie człowieka jako osoby, terapią dla zagubionych w płynnej ponowoczesności”. Dalsze życie filozoficzne to różne wykłady, spotkania i Założenie Salonu Filozofii Praktycznej oraz Gabinetu Terapii Filozoficznej, a przede wszystkim pisanie książek na bazie filozoficznej mądrości praktycznej. W książkach  poszukuję w tradycji myśli filozoficznej mądrości praktycznej służącej współczesnemu człowiekowi jako swoista terapia wydobywająca go z odmętów postmodernistycznego absurdu. W książkach swych proponuję spotkanie z filozoficzną mądrością wybranych przez siebie filozofów i ukazuję, że może ono stać się początkiem terapii filozoficznej poprzez rozumienie i zrozumienie prowadzące do kontemplacji i ćwiczeń duchowych skutkujących harmonią duchową.   

Z wielką pasją poświęcam się umiłowaniu mądrości, czyli filozofii. Wybrałam filozofię praktyczną, najbliższą życia. Cały czas poszerzam obraz mojej wiedzy z filozofii praktycznej i staram się żyć według jej wskazań. Tą wiedzą i też wiedzą z mojego doświadczenia życiowego będę tutaj starała się tutaj z wami dzielić, bowiem jak dotąd nie wyprowadziła mnie na manowce, więc przeciwnie, pozwala mi każdy dzień być troszkę lepszą od siebie samej i uprawiać ducha.