Czas na refleksję Czym jest mądrość? w ostatnią Środę Filozoficzną w tym roku…
cz. 5 – mądrość jest doskonaleniem się, byśmy my i współistniejący odczuwali życie jako dobre…
Mądrość Sokratesa, to samopoznanie, to samoświadomość według delfickiej maksymy „poznaj samego siebie”, to przyznanie się do prawdy, do tego, że jak coś wiem, to wiem, a jak nie wiem, to nie wiem, do tego, że wiem, że nic nie wiem. Twierdził, że mądry człowiek, to nie tylko wie, co jest dobrem, a co jest złem, ale jeszcze według tej wiedzy postępuje, zawsze wybierając oczywiście dobro. Mądrość jest wyższym dobrem niż inne dobra, jest warunkiem dobrego i godnego życia, które czyni człowieka prawdziwie szczęśliwym. Pomagał swoim rozmówcom obnażyć się i uświadomić sobie swoje marne życie i namawiał wszystkich spotkanych ateńczyków do swoistej terapii własnej duszy, do rezygnacji z tego nieszczęśliwego życia mimo świetności materialnej, do życia prawdziwego, duchowego, by poczuć prawdziwe piękno i być prawdziwie szczęśliwym.
Mądrość nabywa się samemu przez całe życie, kierując się ku dobru i prawdzie. Właściwe życie to dobre życie, gdzie priorytetem jest dobro. Dietrich von Hildebrand pisze: „Prawdziwie dobry człowiek nigdy nie jest głupi ani ograniczony, chociażby nawet pod względem umysłowym nie był zbyt obrotny i nie posiadałby talentu rozwijania działalności intelektualnej. Tymczasem każdy człowiek niedobry jest właściwie zawsze ograniczony, wręcz głupi, choćby nawet miał genialne osiągnięcia w dziedzinie intelektualnej” . Całkowicie się z tym zgadzam.